НЕДАПУШЧАЛЬНА пакідаць дзяцей без нагляду. ВЫ нясеце крымінальную адказнасць за пакіданне непаўналетніх дзяцей ў небяспецы
«За апошнія месяцы павялічылася колькасць няшчасных выпадкаў з удзелам дзяцей, якіх законныя прадстаўнікі пакідалі адных на вуліцы ці дома. Дзеці не заўсёды ўсведамляюць небяспеку, якая іх чакае, таму часцей за ўсё няшчасныя выпадкі адбываюцца менавіта з імі.
Так, абавязак законных прадстаўнікоў ажыццяўляць абарону правоў і інтарэсаў дзяцей замацаваная ў арт. 73 Кодэкса Рэспублікі Беларусь “Аб шлюбе і сям'і”. Бацькі з'яўляюцца законнымі прадстаўнікамі сваіх непаўналетніх дзяцей і выступаюць у абарону іх правоў і законных інтарэсаў у адносінах з любымі асобамі і арганізацыямі, у тым ліку ў судах, без спецыяльнага паўнамоцтва.
Законным прадстаўнікам неабходна памятаць, што за пакіданне дзіцяці ў небяспецы прадугледжана крымінальная адказнасць у адпаведнасці з арт. 159 КК РБ.
Ведайце! Згодна з часткай 2 артыкула 159 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь «Пакіданне ў небяспецы» - свядомае пакіданне без дапамогі асобы, якая знаходзіцца ў небяспечным для жыцця і здароўя стане і пазбаўленага магчымасці прыняць меры да самазахавання па маленстве, старасці, хваробы або з прычыны сваёй бездапаможнасці, у выпадках, калі вінаваты меў магчымасць аказаць пацярпеламу дапамогу і быў абавязаны аб ім клапаціцца, - караецца арыштам ці абмежаваньнем волі на тэрмін да двух гадоў.
Артыкул 159 «Пакіданне дзяцей ў небяспецы»
1. Неаказанне асобе, якая знаходзiцца ў небяспечным для жыцця стане, неабходнай і відавочна, якая не церпіць адкладу дапамогі, калі яна загадзя магла быць аказаная вінаватым без небяспекі для яго жыцця або здароўя, альбо жыцця або здароўя іншых асоб, альбо непаведамленне належным установам або асобам пра неабходнасць аказання дапамогі –караецца грамадскімі работамі, або штрафам, або папраўчымі работамі на тэрмін да аднаго года.
2. Свядомае пакіданне без дапамогі асобы, якая знаходзіцца ў небяспечным для жыцця і здароўя стане і пазбаўленага магчымасці прыняць меры да самазахавання па маленстве, старасці, захворванню ці з прычыны сваёй бездапаможнасці, у выпадках, калі вінаваты меў магчымасць аказаць пацярпеламу дапамогу і быў абавязаны пра яго клапаціцца , - караецца арыштам ці абмежаваньнем волі на тэрмін да двух гадоў.
3. Свядомае пакіданне ў небяспецы, здзейсненае асобай, якая сама па неасцярожнасці ці з ускосным намерам паставіла пацярпелага ў небяспечнае для жыцця або здароўя стан, - караецца арыштам на тэрмін да шасці месяцаў або пазбаўленнем волі на тэрмін да трох гадоў.
Мамы, таты, бабулі, дзядулі, старэйшыя браты і сёстры! Ні ў якім разе не пакідайце малых без нагляду! Крымінальным кодэксам Рэспублікі Беларусь за пакіданне дзяцей без дапамогі ў небяспечнай для жыцця сітуацыі прадугледжаны арышт або абмежаванне волі. Але нават самае строгае пакаранне не верне да жыцця родную крывіначку.
Арт. 159 Аб'ектам злачынства з'яўляецца жыццё і здароўе чалавека, які знаходзіцца ў небяспечным для жыцця стане. Стан з'яўляецца небяспечным для жыцця, калі без неабходнай і неадкладнай дапамогі можа наступіць смерць пацярпелага.
Пад небяспечным для здароўя стане варта разумець пагрозу нанясення істотнай шкоды здароўю пацярпелага, г.зн. цяжкія, менш цяжкія і лёгкія цялесныя пашкоджанні з кароткачасовым засмучэннем здароўя.
Аб'ектыўны бок. Здзяйсненне злачынства, прадугледжаныя ч. 1 і ч. 2 арт. 159 КК РБ выяўляецца ў бяздзейнасці - асоба, якая загадзя ўсведамляе знаходжанне пацярпелага ў небяспечным стане і можа аказаць дапамогу, не аказвае яе, здзяйсненне гэтага злачынства можа выказацца і ў непаведамленне належным установам і асобам пра неабходнасць аказання дапамогі чалавеку, які знаходзіцца ў небяспечным для жыцця або здароўя стане.
Калі асоба мела магчымасць аказаць дапамогу, але абмежавалася паведамленнем аб існуючай небяспекі, то крымінальная адказнасць не выключаецца. Важнай умовай крымінальнай адказнасці з'яўляецца адсутнасць рызыкі для жыцця і здароўя асобы, якая аказвае дапамогу, або іншых асоб.
Злачынства мае месца з моманту не аказання дапамогі пацярпеламу. Наступствы не ўплываюць на кваліфікацыю. Аднак ўлічваецца пры прызначэнні пакарання вінаватаму.
Суб'ектыўны бок пакіданне ў небяспецы характарызуецца прамым намерам. Асоба ўсведамляе, што пацярпелы знаходзіцца ў небяспечным для жыцця і здароўя стане, і яму неабходнанеадкладная дапамога, якую гэта асоба можа аказаць.
Суб'ектам па ч. 1 арт. 159 КК РБ можа быць любая асоба, якая дасягнула 16-гадовага ўзросту.
Суб'ектам злачынства, прадугледжанага ч. 2 арт. 159, з'яўляецца асоба, на якім ляжыць абавязак клапаціцца пра пацярпелага. Абавязак клапаціцца пра пацярпелага можа грунтавацца на законе. Такі абавязак можа выцякаць з шлюбна-сямейных адносін, напрыклад, клопат бацькоў аб малалетніх дзецях і г.д., а таксама са службовых і прафесійных абавязкаў.
Ч. 3 арт. 159 КК РБ прадугледжвае адказнасць за свядомае пакіданне ў небяспецы, здзейсненае асобай, якая сама па неасцярожнасці ці з ускосным намерам паставіла пацярпелага ў небяспечным для жыцця або здароўя стан. Таму суб'ектам па ч. 3 можа быць толькі асоба, якая паставіла іншую асобу ў небяспечны стан. Злачынства мае месца з моманту невыканання абавязку па аказанні дапамогі пацярпеламу пасля будзе пастаўлена яго ў небяспечнае для жыцця або здароўя стан.
У тых жа выпадках, калі ў выніку пакідання ў небяспецы асобай, якая ўзнікла па яго віне, наступіла смерць або цялеснае пашкоджанне, адказнасць павінна наступаць па ч. 3 арт. 159 і артыкулах КК у залежнасці ад здзейсненага злачынства.
З суб'ектыўнага боку (па ч. 3 арт. 159) пастанову ў небяспечнае для жыцця або здароўе стан характарызуецца ўскосным намерам альбо неасцярожнасцю, як у выглядзе неасцярожнасці або нядбайнасці. Калі пры пастаўленні ў небяспеку, то адказнасць павінна наступаць за пакушэнне, альбо скончанае больш цяжкае злачынства.
Паважаныя законня прадстаўнікі!
Нагадваем, што адказнасць бацькоў за дзяцей абумоўліваецца абавязкам выхоўваць сваіх дзяцей, клапаціцца аб іх фізічным і псіхічным здароўе, а таксама маральным развіцці».
разгарнуць » / « згарнуць